woensdag 5 juni 2013

Een dagje relaxen in Yosemite Valley

3 juni.

We staan om acht uur op en gaan ontbijten. Niet altijd alles blijft in de loop van de tijd hetzelfde in de parken; in Curry Village blijkt het buffet niet meer te bestaan; het is nu een zelfbedieningsrestaurant geworden. Voor de grotere eters onder ons (en wij kennen er wel een paar) is dat een tegenvaller. We kunnen niet meer zo veel eten als we willen.

Na het ontbijt nemen we de shuttlebus naar de Ansel Adams Gallery om een nieuwe lensdop te kopen. Gelukkig hebben ze er een in de goede maat op voorraad. Ik ben blijkbaar niet de enige die die dingen verliest. Voor $ 4,50 ben ik de trote eigenaar van een nieuwe lensdop. Voor een bedrag 10.000 keer zo groot, of te wel $45.000 kan ik ook de trotse eigenaar worden van een originele foto met handtekening van Ansel Adams. Het is het duurste exemplaar van een serie originele Ansel Adams foto's die in de galerij hangen. De limiet van onze creditcard is echter net niet voldoende om deze aankoop te doen, dus laten we de foto maar hangen.

Van de Ansel Adams Gallery lopen we naar de Yosemite Falls. Dit is de meest bezochte "attractie" van Yosemite. Deze waterval is makkelijk te bereiken via een verhard pad (alleen op het einde is er een steil stukje.) Er staan dan ook veel toeristen foto's te maken. Wie zijn wij om dat ook niet te doen. De waterval is wel minder krachtig dan wij gehoopt hadden gezien de tijd van het jaar. In de zomer droogt Yosemite Falls altijd op. Het zal dit jaar wel eens vroeg in de zomer kunnen gebeuren.

Aan het begin van het pad bij Yosemite Falls staan een aantal mensen die zo te horen deel uitmaken van een fotoklasje. We luisteren even een aantal minuten stiekem mee. Eén van de dames vraagt welke instellingen ze moet kiezen. De cursusleider antwoordt dat dit er van afhangt van wat je fotografeert. Zie je een beer of een man met vier benen, dan moet je je niet bezig gaan houden met de instellingen, dan druk je gewoon af. Maar bij een waterval heb je wel alle tijd om de juiste instellingen te zoeken. Voor wat betreft de compositie, als je een voorwerp hebt dat van rechtsboven naar linksonder loopt dan kan je het beste aan de rechterkant van de foto zetten, andersom - van linksboven naar rechtsonder - aan de linkerkant van de foto. Dat wisten we al allemaal, maar goed, je steekt wat op van zo'n cursus.



 




Na Yosemite Falls rijden we met de shuttlebus naar de sportshop bij Curry Village om een luchtige wandelbroek voor Martin te kopen. Sportief moet ik er van Martin bijzetten, de broek uiteraard; niet Martin zelf. Daarna gaan we naar de General Store om onze voedselvoorraad wat aan te vullen. Je kan je eigen trailmix samenstellen.


Als we weer terug zijn bij onze kamer pakken we onze rugzakken in om een wandeling bij Mirror Lake te maken. Als ik een flesje water in mijn rugzak wil stoppen, is het eerste wat ik zie mijn vermiste lensdop. Juist ja, overal gekeken maar niet in mijn rugzak. Maar goed, ik heb nu dus een reserve lensdop.

We nemen de bus naar Mirror Lake en kiezen ervoor om niet via de verharde weg naar het meer te lopen maar via de wat hoger gelegen trail aan de rechterkant. Het is een mooie trail bovenlangs het riviertje dat het water uit Mirror Lake afvoert.


Bij het meer hebben we een probleem. Wij staan zeg maar op de rechteroever en om ergens op de linkeroever te komen moet je door het water waden. Nu kan je dat op verschillende plaatsen doen. Een jong Japans stel kiest er voor om dit pal voor de plek te doen waar het water uit het meer stroomt. Niet alleen heb je daar best veel stroming maar ook komt het water op sommige plaatsen tot je middel. Hem lukt het nog vrij gemakkelijk maar zij heeft er meer moeite mee. De inspanningen van het tweetal worden niet alleen door ons maar ook door een aantal Amerikanen geamuseerd bekeken. Uiteindelijk lukt het hen om veilig aan de overkant te komen.


Kan ik daar staan? Nee, daar is het diep, je moet daar staan! 
Wij zijn wat slimmer en lopen eerst een stuk verder langs het meer. Op de plek waar wij oversteken is nauwelijks stroming en komt het water niet verder dan je knieën. Met de schoenen in de hand steken wij probleemloos over.
Hier is het helemaal niet diep en het stroomt er ook nauwelijks

Nog zo'n waterheld

 


Daarna vervolgen we onze tocht via een trail richting de stallen. Onderweg moeten we nog even aan de kant voor wat toeristen te paard die een tocht onder begeleiding van een aantal mensen van de Stables maken. Via één van de campgrounds lopen we terug naar Camp Curry. Het is een relaxdagje vandaag, no hurry in camp curry.





We gaan vroeg eten in het foodcourt van Yosemite Lodge. Tijdens ons ritje met de shuttlebus naar de Lodge wordt onze chauffeuse halverwege de rit afgelost door een nieuwe chauffeuse. We kijken met enige verbazing naar deze nieuwe chauffeuse. Ze is nog veel ouder dan de vorige en die vonden we al oud. Waarschijnlijk heeft ze nog les gehad in een klassieke zwarte T-ford. Granny scheurt er echter met een rotvaart vandoor, ondertussen allerlei bezienswaardigheden opnoemend die we zouden kunnen zien als we onze ogen durfden te openen. Maar goed, even later komen we veilig aan bij de Lodge.


Na het eten besluiten we om nog even naar de Vernal Falls te lopen via het begin van de Mist Trail. 



Tot zover het relaxdagje want het is een best een steil stuk. We zijn één van de weinige mensen die nog omhoog lopen. De meeste mensen komen al dan niet uitgeteld teruglopen. Uiteindelijk bereiken we de footbridge vanwaar Vernal Fall voor het eerst te zien is.



Net als we door willen lopen naar de voet van de waterval waar de trappen omhoog beginnen, horen we een donderslag. Het is er niet eentje bij heldere hemel. De lucht was al behoorlijk aan het betrekken. We besluiten om om te keren. Dit is geen fijne plek om bij onweer te lopen. 



Bij de Happy Isles shuttlebus halte staat niemand. Dat is meestal geen goed teken. De bus is dan meestal net weg. We moeten dan ook twintig minuten op de bus wachten. Het onweer zet echter niet door en het blijft droog. Maar goed, better safe dan sorry. Als we terug zijn op onze kamer, pakken we onze laptop om bij de lobby nog even te gaan internetten. Het netwerk doet het niet en we gaan daarom na een tijdje vergeefs contact proberen te krijgen met het thuisfront terug naar onze Stoneman Room kamer.

Tot zover ons dagje relaxen.


O ja, het antwoord op de vraag van gisteren: de cone van de gigantische Sequoia
Gigantea is de cone rechts op de foto, de kleinste van de drie.

1 opmerking:

  1. Leuk om jullie verslagen te lezen. Wat zullen jullie genieten dat je weer in Yosemite bent, toch een beetje thuiskomen denk ik.

    BeantwoordenVerwijderen