donderdag 6 juni 2013

Yosemite: Onze wandelkunst stijgt tot grote hoogte

4 juni

Vandaag staat de Four Mile Trail op het programma. De korte versie van het verslag luidt als volgt: om half negen beginnen we aan de trail (die loopt van de valleivloer naar Glacier Point); 4,5 uur later komen we vermoeid boven, blijven een tijdje uitrusten op Glacier Point en lopen dan de trail weer naar beneden; 2,5 uur later staan we weer op de valleivloer. Tot zover de korte versie van het verslag.

De langere versie luidt: we staan om zeven uur op. We nemen de shuttlebus naar Yosemite Lodge, waar we ontbijten in de Food Court. Het eten is daar beter dan bij Curry Village. Zo kan je in het Food Court bij Yosemite Lodge eieren naar smaak laten bakken. Bij Curry Village kan je ook eieren in allerlei smaken krijgen mits het maar scrambled eggs zijn. We nemen een omelet (ik) en Sunny Side Up (Martin). We eten een stevig ontbijt omdat er een zware wandeling op het programma staat: de Four Mile Trail; deze loopt van de valleivloer naar het 975 meter hoger gelegen Glacier Point. De trail loopt uiteraard ook andersom; dan daal je die 975 meter wat natuurlijk een stuk makkelijker is, maar volgens onze favoriete wandelsite (www.Yosemitehikes.com) is het leuker om de trail omhoog te lopen, omdat je dan telkens verrast wordt door steeds mooiere en nieuwe vergezichten. We volgen het advies van de site op en lopen hem daarom van onder naar boven.

Probleem is wel hoe we terugkomen. Weliswaar rijdt er drie keer per dag een bus van de vallei naar Glacier Point en weer terug, maar in tegenstelling tot de bus omhoog kan je de bus omlaag niet reserveren. Als er echter lege plaatsen zijn op de retourbus, dan mag je mee terug (je betaalt dan de chauffeur $20 contant). Bij de eerste twee bussen schijnen er op de terugweg altijd lege plaatsen te zijn. Dat zijn de "hikersbussen" waarin veel mensen zitten die een enkeltje omhoog kopen om dan via de Panorama Trail of de Four Mile Trail omlaag te lopen. In de derde bus die 's middags gaat zitten echter nauwelijks hikers maar alleen mensen die heen en weer gaan. Dan is het de vraag of er plaats is. Het hangt er dan ook nog eens van af hoeveel mensen er omlaag willen (het is first come; first served). Het blijft een gokje. Maar dat is een zorg van later, de eerste zorg is om boven te komen.

We beginnen in ieder geval vol goede moed aan de Four Mile Trail. De naam is misleidend. Ten eerste is de trail geen 4 mijl lang maar 4,6 mijl. En om bij de trailhead te komen moeten we eerst ook nog een 0,5 mijl lopen van de Yosemite Lodge naar de trailhead. De gewone shuttlebus rijdt namelijk niet langs de trailhead. De El Capitan shuttlebus wel, maar die begint pas om negen uur te rijden. Die eerste halve mijl lopen is overigens geen straf. Je loopt via een mooie meadow en de Swinging Bridge naar de trailhead. Een makkie. Maar zo gauw we aan de echte trail beginnen is het "different cook".




Het is stijgen, stijgen en stijgen. We lopen van switchback naar switchback. In het begin lopen we met het schema: twee switchbacks lopen, en dan uitrusten en water drinken. We hebben elk vier flessen water bij ons en nog een fles Gatorade en daarnaast als voedsel gezonde knabbeltjes zoals noten en gedroogde vruchten en ongezonde knabbeltje zoals gezouten chips, maar die nu juist heel gezond zijn. Dit om het zoutverlies dat je onderweg met zweten oploopt weer aan te vullen. Als we bij het steile switchback-gedeelte komen brengen we dit rustschema al snel terug naar één switchback lopen en dan uitrusten en drinken. Wat is dat allemaal vermoeiend. Waarom hebben we niet wat meer van te voren getraind.

We blijven veel drinken want we zweten allebei erg en verliezen daardoor veel vocht en zout. Om het half uur houden we een langere pauze van zo'n tien minuten. Ongeveer halverwege hebben we daarnaast nog een keer een gedwongen pauze van een kwartier. Een aantal mensen is bezig de trail te verbeteren en we moeten even wachten tot we er langs mogen.

Het uitzicht tijdens het eerste half uur stelt niet heel veel voor, maar de uitzichten die daarna komen zijn prachtig. Hoe hoger we komen hoe meer we zien en hoe mooier het wordt. We maken dan ook veel foto's; meteen een mooie gelegenheid om weer even uit te rusten. Aan de overkant zien we telkens hoe de Yosemite Falls haar water in de vallei stort. Eerst lopen we op dezelfde hoogte als de Lower Falls, daarna op die van de Middle Falls en ten slotte op het niveau van de Upper Falls. Op een gegeven moment komt aan de andere zijde van de vallei ook Half Dome achter een rots te voorschijn.







kleine file door werkzaamheden aan het pad



Als we zo'n drie uur onderweg zijn, is er een splitsing met een kleine zijtrail. Vooral voor Martin is dit punt een teleurstelling. Hij dacht al dat we zo hoog zaten dat het niet ver meer kon zijn, maar bij de splitsing staat een bordje waarop staat aangegeven dat het nog 1,3 mijl naar Glacier Point is. We zijn pas op driekwart. Dat valt hem tegen. Na nog een anderhalf uur ploeteren - de laatste 0,5 mijl is niet zo boeiend omdat je daar door een bos loopt met weinig uitzicht - komen we na 4,5 uur lopen op Glacier Point aan, iets minder fris als toen we begonnen, maar met een weliswaar zeer vermoeiende maar ook zeer geslaagde wandeling achter ons.

Op Glacier Point gaan we eerst naar het toilet. Eén van de toiletgebouwtjes is voor onderhoud afgesloten en voor de andere staat een lange rij. We raken in gesprek met twee Nederlandse jongens voor ons die ook net de Four Mile Trail hebben gelopen. Zij zijn van plan om nu via de Panorama Trail weer omlaag te lopen. Wij weten nog niet precies wat we gaan doen.

Eerst gaan we wat eten in de cafetaria dat in de souvenirwinkel op Glacier Point zit. Veel keus is er niet. Het worden twee hotdogs. Als de serveerster hoort dat we uit Nederland komen, begint ze enthousiast te vertellen over een tentoonstelling die ze in San Francisco heeft bezocht met schilderijen uit het Mauritshuis. Omdat dit momenteel verbouwd wordt zijn de meeste schilderijen daarvan nu op wereldreis.

Na de hotdog komt het probleem aan de orde hoe we weer terugkomen in de vallei. Een drietal wat oudere Amerikanen, die we onderweg regelmatig zagen, heeft dit keurig opgelost. De echtgenote van één van hen staat met de auto hun op te wachten. De meest gemakkelijke manier voor ons is met de bus. Maar wij hebben zo lang over de klim gedaan dat de eerste twee bussen al weg zijn. Alleen de derde bus, die 's middags rijdt, is nog een mogelijkheid. Maar dat betekent nog twee uur wachten en er bestaat een kans dat we niet mee kunnen. De alternatieven zijn gaan liften, de Panorama Trail teruglopen - dat duurt 4 tot 6 uur- of de Four Mile Trail teruglopen; dat duurt 2 tot 3 uur.

Wat ook een rol speelt is het weer. De lucht is snel aan het betrekken en in de verte klinkt wat gerommel. We vragen aan een ranger naar de weersverwachting. "O het gaat zeker regenen" zegt hij. Het kan nog twee uur of drie uur duren, maar regenen gaat het, dat weet hij zeker. Met die mededeling vervalt voor ons de mogelijkheid van de Panorama Trail. Een mooie lange wandeling om te doen, maar niet in de regen. De keus gaat nu tussen wachten op de bus of nu de Four Mile Trail omlaag gaan lopen voordat het gaat regenen. We gaan voor het laatste. Stel dat er geen plaats is voor ons in de bus, dan moeten we over twee uur alsnog de Four Mile Trail omlaag lopen maar dan in de regen.

Ik maak nog even wat foto's van Vernal Fall, Nevada Fall en Half Dome, terwijl Martin ondertussen de lege waterflesjes weer bijvult.









Dan gaan we op pad. Omlaag lopen gaat een stuk sneller dan omhoog. Alleen moet je wel uitkijken dat je niet uitglijdt. Halverwege worden we ingehaald door de twee Nederlandse jongens die we boven bij het toiletgebouw spraken. Zij hebben er alsnog voor gekozen om net zoals wij ook via de Four Mile Trail terug te lopen. Ze vertellen dat ze boven in het bosgedeelte vlak onder Glacier Point een beer hebben gezien, een jonge cub. Dat hebben wij gemist.


Onderweg worden we ook ingehaald door de mensen, het zijn veelal jongelui, die het pad aan het verbeteren waren. Even later zien we ze stilstaan voor een punt met Yosemite Falls op de achtergrond Ze zijn elkaar aan het fotograferen. Martin biedt aan om een foto van hun allemaal tezamen te maken, een aanbod dat met dank aanvaard wordt.



Na 2,5 uur lopen komen we weer beneden aan, twee uur sneller dan omhoog. In de verte zien we net de El Capitan bus wegrijden. Deze rijdt maar eens in het half uur. Dat is balen. We lopen daarom weer door de meadow naar de Yosemite Lodge en nemen daar de shuttlebus naar Camp Curry. Daar aangekomen douchen we eerst en gaan dan nog even zwemmen in het zwembad bij Curry Village.

's Avonds gaan we eten in de Mountain Room bij de Yosemite Lodge. Tijdes het eten hebben we een discussie over wat nou beter c.q. leuker is- de Four Mile Trail omhoog lopen of hem omlaag lopen. Wij zijn tenslotte nu ervaringsdeskundigen. Onze -lichte- voorkeur gaat uit naar het omlaag lopen: Je hebt niet de zorg over hoe je omlaag moet komen; je kan gewoon de hikersbus naar boven nemen (wel van voren reserveren); het is lang niet zo vermoeiend; het duurt twee uur korter en je hebt uiteraard dezelfde uitzichten als omhoog. Nadelen zijn dat je de uitzichten in de "verkeerde volgorde" ziet; het wordt steeds iets minder (hoewel ik het ook op het onderste stuk mooi blijf vinden) en een ander nadeel is dat omlaag lopen lastiger is - je dreigt eerder uit te glijden en het is een grotere aanslag op je kuiten. Maar toch, onze lichte voorkeur gaat dus uit naar het omlaag lopen.

En o ja, wat betreft die weersvoorspelling van die Piet Paulusma rangerweerman van de NPS, die kwam totaal niet uit; Ondanks de dreigende lucht heeft de hele dag niet geregend. Als we tien druppels gevoeld hebben is het veel. Oet morn!

1 opmerking: